Cesarze, królowie, królowe

Fryderyk Wilhelm Hohenzollern Wielki Elektor (16 luty 1620 - 9 maj 1688). Poprzez swą umiejetną politykę doprowadził do wyzwolenia Prus spod lenna polskiego i powstania prusko-branderburskiego państwa narodowego. Stworzył sprawną administrację i powiększył armię z 8 000 do 23 000, co przyniosło efekty w wygranych wojnach z Francją i Szwecją. W 1685 r. na mocy edyktu poczdamskiego przyjęto ok. 20 000 emigrantów (przede wszystkim hugenotów wygnanych ze Francji) Dzięki swoim kapitałom oraz umiejętnościom przyczynili się oni do rozwoju rzemiosła. Prusy prowadziły politykę kolonialną na wzór holenderski. W 1683 r. założyły np. faktorię Groß-Friedrichsburg w Afryce Zach.

Fryderyk Wilhelm I (1688 - 31 maja 1740), od 1713 roku król pruski, twórca militarnej potęgi Prus. Podporządkował państwo potrzebom armii, zorganizował system powszechnej służby wojskowej, wprowadził koszarowe zwyczaje na dworze i w administracji oraz prowadził politykę unikania konfliktów międzynarodowych. Nazywany "królem żołnierzy" ponieważ doprowadził Prusy do potęgi militarnej (za jego panowania armia pruska liczyła 80 tys. ludzi)

Fryderyk II Wielki, Friedrich II von Hohenzollern (ur. 24 stycznia 1712 w Berlinie, zm. 17 sierpnia 1786 w Poczdamie).W młodości mocno skonfliktowany ze swoim ojcem (przez 1,5 roku więziony przez niego w twierdzy w Kostrzynie). Po objęciu tronu, mimo początkowych błędów, zdołał doprowadzić do zajęcia przez Prusy Śląska. Faworyzował pruską szlachtę, którą uważał za ostoję honoru i poczucia odpowiedzialności. Rozbudowywał armię i administrację, usprawniał sądownictwo, kładąc nacisk na posłuszeństwo i wierność rozkazom. W chwili gdy obejmował władzę armia liczyła 83 tys. żołnierzy, gdy umierał było ich już 190 tys. Pod jego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw europejskich.

Fryderyk Wilhelm II, Friedrich Wilhelm II von Hohenzollern (25 IX 1744, Berlin - 16 XI 1797, Poczdam) - król pruski od 1786 r, bratanek i następca Fryderyka II Wielkiego.
Wziaał udział w II i III rozbiorze Polski. Przystapił do tłumienia insurekcji kosciuszkowskiej u boku Rosji. Osobiście dowodził w bitwie pod Szczekocinami (1794), gdzie pobił korpus Kościuszki. Wspólnie z Austrią wystąpił przeciw rewolucji Francji, ale w 1795 w obawie pominięcia Prus przez Austrię i Rosję w zamierzonym III rozbiorze Polski, zawarł z nią odrębny pokój w Bazylei.

Luise Auguste Wilhelmine Amalie zu Mecklenburg-Strelitz (10 marca 1776 - 19 lipca 1810) pierwsza żona cesarza Fryderyka Wilhelma III. W historii Prus odznaczyła się szczególna rolą w czasie kampanii napoleońskiej. Gdy jej nieudolny mąż po szybko przegranej wojnie pozostawił kraj swemu losowi grupa ministrów (Gneisenau, von Hardenberg, Scharnhorst, vom Stein), przy życzliwym wsparciu i zachęcie królowej przeprowadziła pewne reformy społeczne, administracyjne i wojskowe, które dpopiero spowolniła jej śmierć w 1810. Z jej z związku z Fryderykiem Wilhelmem III urodziło się dziewięcioro potomstwa, między innymi dwóch kolejnych królów pruskich: Fryderyk Wilhelm IV Hohenzollern, Wilhelm I Hohenzollern, a także Charlotta, późniejsza żona cara Mikołaja I znana jako Aleksandra Fiodorowna.

Wilhelm I. Friedrich Ludwig von Hohenzollern ( 22 marca 1797 - 9 marca 1888), regent - a później król Prus w latach 1861-1888, od 1871 roku cesarz niemiecki. Wilhelm I znany był powszechnie pod przydomkiem „księcia kartaczy“ (Kartatschenprinz), jaki przylgnął do niego po stłumieniu powstania w Wielkim Księstwie Badenii. W latach 1858-61 zastępował swego ciężko chorego brata Fryderyka Wilhelma IV w sprawowaniu władzy, w 1861 roku koronowano go w Berlinie na króla Prus. W dzięsięć lat później (18 stycznia 1871) po zwycięstwie Prus w wojnie z Francją - w podparyskim Wersalu obwołano go cesarzem Niemiec.

Augusta Wiktoria, Auguste Viktoria Friederike Luise Feodora Jenny von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, (ur. 22 października 1858 w Dolzig, zm. 11 kwietnia 1921 w Doorn w Holandii), cesarzowa Niemiec, królowa Prus, księżniczka z dynastii oldenburskiej, małżonka ostatniego niemieckiego cesarza Wilhelma II. Wielka fundatorka kościołów - zyskała miano „Kirchenguste“.

Cesarz Wilhelm II (27.01.1859 - 04.06.1941) Ostatni cesarz Niemiec i król Prus; wnuk Wilhelma I i (po kądzieli) królowej Anglii Wiktorii, najstarszy syn Fryderyka III. Wstąpił na tron w wieku 29 lat. Tuż po wstąpieniu na tron zdymisjonował Bismarcka, zerwał stosunki z Rosją i nawiązał sojusz z Austro-Węgrami. Doprowadził swoją agresywną polityką do stopniowego izolowania Niemiec na arenie politycznej, a tym samym do wybuchu I Wojny Światowej. W polityce wewnętrznej zwalczał ostro socjalistów, przyczyniąc się pośrednio do ogromnego wzrostu ich wpływów. Zagorzały nacjonalista, szczególnie nienawidzący Polaków i Anglików. Pod wpływem klęski militarnej i wybuchu rewolucji w Niemczech w 1918 roku, pod presją Sztabu Generalnego, zmuszony został 09 listopada do abdykacji.

Cesarze, królowie...

Cesarze, królowie, królowe

Partnerzy

Sponsorzy