Spacer Doliną Miłości
Spacer Doliną Miłości
Prawie cały teren jest obecnie mocno zarośnięty głównie bukami, jesionami, klonami, kasztanowcami, rzadziej dębami, lipami i drzewami iglastymi, modrzewiami, świerkami, sosnami. W drzewostanie spotkać można także niezwykłe rzadkości: kasztany jadalne, ajlanty gruczołkowate, kasztanowce żółte, glediczje trójcierniowe, platany i sosny odmiany czarna i wejmutka.
Na obrzeżach parku i również w jego głębi , dostrzec można skupiny drzew owocowych: jabłoni, grusz, czereśni i śliw.
Nie zadrzewione zbocza o południowej ekspozycji, a więc bardzo ciepłe, pokrywa bardzo ceniona przez botaników murawa kserotermiczna, obok której rosną również rzadkie gatunki leśnych ziół i kwiatów, a wśród nich różne odmiany grzybów. W zagłębieniach dolin bronią dostępu, podmokłe źródliska. Nie brakuje tu również zwierzyny. Są dziki, sarny, daniele, borsuki i mnogość ptaków.
Wśród tej gęstwiny, sprawiającej na pierwszy rzut oka wrażenie dzikiej przyrody, już po krótkim spacerze można zauważyć komponowany bieg alejek i ścieżek, wyschnięte koryta strumieni i stawów, fragmenty murów budynków, przepustów i mostów i całą masę granitowych głazów, na których po bliższym przyjrzeniu się, można odczytać nazwy, sentencje i nazwiska znanych niemieckich polityków, ludzi kultury i nauki.
Są to pozostałości pierwotnego urządzenia parku, które dzięki opisom historycznym oraz licznym ilustracjom są coraz lepiej znane. Park od strony wschodniej połączony był trzema alejami z majątkiem w Krajniku Górnym gdyż tam mieszkali jego twórcy i właściciele.
Rewiatlizację Doliny Miłości wykonano w ramach projektu pn.
Rozwój "Europejskiego Parku Hugenotów" w Schwedt nad Odrą i rewitalizacja parku przyrody "Dolina Miłości" w Zatoni Dolnej jako transgranicznych centrów kultury i wypoczynku.
Partnerzy   |
Sponsorzy  |
