Przyroda

Rozległy krajobraz Doliny Odry (dno doliny otoczone wzgórzami) ukształtowany został przez erozyjną i akumulacyjną działalność lodowca w trakcie ostatniego zlodowacenia bałtyckiego. Lądolód, który nasunął się na te ziemie od północy zaczął się wytapiać 16-15 tys. lat temu. Na jego krawędzi tworzyły się wtedy wysokie wały gliniastej moreny czołowej, poprzecinane głębokimi rynnami, którymi płynęły rzeki i strumienie biorące początek w lodowych tunelach. Swobodnie, szeroko rozlane rzeki niosły żwir i piasek, z których, na przedpolu moren powstawały rozległe doliny sandrowe. Mijały tysiące lat, klimat się ocieplał i pomimo, że pod warstwą osadów panowała wieczna zmarzlina, na opuszczone przez lodowiec tereny zaczęły wkraczać rośliny.

Najpierw trawiasta i krzewinkowa roślinność podobna do tej, jaka jest w tundrze. Po zaniku zmarzliny, około 10 tys. lat temu, brzozy i sosny utworzyły rozlegle lasy. 9-8 tys. lat temu morenowe pagórki porośnięte były lasami dębowymi z domieszką leszczyny, klonu, wiązu i lipy. Las jest ostatnim stadium kształtowania się roślinności w naszym klimacie i prawdopodobnie pozostałby niewiele zmieniony, gdyby nie człowiek i jego potrzeby. W ciągu ostatniego tysiąca lat, lasy rosnące na gliniastych wysoczyznach nadodrzańskich w większości zostały wypalone a na ich miejscu powstawały pola uprawne.